Vandaag wordt een bijzondere dag met onze hike van meer dan 3 uur op een gletsjer en een bezoek aan twee ijsgrotten.
We vertrekken al om 9u30 aangezien we nog eerst Jökulsárlón willen bezoeken, het grootste gletsjermeer van het IJsland. Filip en Sabine waren hier nog nooit eerder en vanavond is het wellicht al donker als we er langskomen, na onze dag op de gletsjer.
De lagune beslaat een oppervlakte van iets minder dan 20 vierkante kilometer en is op het diepste punt ongeveer 248 meter diep (het diepste meer van IJsland) en wordt door een landengte gescheiden van de oceaan. Spectaculair is dat er grote stukken ijs in het smeltwaterreservoir drijven. Deze stukken ijs zijn afkomstig van de gletsjertong Breiðamerkurjökull, wat een uitloper is van de Vatnajökull-gletsjer en waarvan de rand op ongeveer vier kilometer van de kust ligt. Wanneer de gletsjer het gletsjermeer bereikt, breken dertig meter hoge stukken ijs massaal af, waardoor in de lagune honderden ijsschotsen aanwezig zijn. De ijsschotsen, waarvan alleen de 10% die boven het water uitsteekt zichtbaar is, kunnen wel duizenden jaren in de gletsjer aanwezig zijn geweest. Langzaam drijven de schotsen door het brakwater vanuit de lagune via de korte rivier Jökulsá á Breidamerkursandi richting de oceaan.
De ijsschotsen in de lagune hebben allerlei verschillende kleuren. Velen zijn zwart/grijs gekleurd. Deze kleur is afkomstig van het sediment dat door de bewegende gletsjer wordt meegesleurd of van de neerslag die op de gletsjer neerdaalt. Naarmate langs de randen een groter deel van de gletsjer smelt, neemt de concentratie sediment in het nog wel aanwezige ijs toe, waardoor een donkere kleur ontstaat. Andere ijsschotsen zijn helder glinsterend als een diamant. Soms hebben ze een melkwitte of ijsblauwe kleur en soms zijn ze zelfs groen. Al met al vormen zij gezamenlijk een wonderlijk landschap in het blauwgroene water van de lagune.
Uiteindelijk doorkruisen de ijsschotsen de landengte richting oceaan via het anderhalve kilometer korte riviertje Jökulsá á Breidamerkursandi - met en gemiddeld debiet van 250 tot 300 kuub water per seconde - aan de oostzijde van het meer. Zo drijven ze onder de in 1967 aangelegde brug in de ringweg door richting de oceaan. De meeste ijsblokken eindigen in de branding of op het zwarte strand, dat over een afstand van honderden meters bezaaid ligt met deze resten van de gletsjer. Tijdens het smelten blijft alleen het heldere ijs over, waardoor het lijkt of het door mensen gemaakte ijssculpturen zijn.
We rijden eerst het besneeuwde zwarte strand op om naar de ijsblokken aan de vloedlijn te gaan kijken. In tegenstelling tot onze eerdere bezoeken ligt het strand nu zowat volledig bedekt met sneeuw, maar de laagstaande zon biedt dan weer extra mogelijkheden om de grillige ijsvormen vast te leggen.
We steken snel nog eens de baan over naar de lagune voor enkele foto's en gaan dan richting Hali Hotel, waar we afgesproken hebben met Glacier Adventure Tours, voor onze tour om 11u30 naar de ice caves.
We worden verwelkomd door Sandra en Siggi, onze twee gidsen voor vandaag. Normaal zijn er twee voor 8 gasten, maar vandaag hebben we twee gidsen enkel voor ons groepje, om de eenvoudige reden dat deze tour speciaal voor ons georganiseerd hebben. De andere tour naar deze ijsgrotten start al om 9 uur, maar dat was voor ons veel te vroeg als we nog eerst, bij daglicht, naar Jökulsárlón wilden.
We horen achteraf dat ze deze tour van 12 uur vanaf nu ook dagelijks zullen organiseren. Maar nu hebben wij dus bijzonder veel geluk dat we alleen zijn met ons vier. Vier? Ja, mijn liefste werd pas in december geopereerd aan haar voet en kan nu nog zo geen 3 uur zware tocht over de gletsjer aan. Bovendien is het voortdurend stappen met lange spikes ook niet echt a walk in the park.
We vertrekken om 12 uur aan het hotel en rijden al vrij snel een volledig besneeuwde "weg" op. Gelukkig rijden we in een soort 4x4 vrachtwagen van Iveco die zich door alle diepe sneeuw en half bevroren poelen worstelt.
Na 20 minuten komen we op de plaats waar zelfs deze truck niet meer verder kan en vanaf hier gaan we te voet richting de gletsjer die uitkomt in Jökulsárlón.
We worden eerst helemaal voorzien van de nodige veiligheidskledij zoals waterdichte schoenen, een set korte en een set lange spikes, helm met lampje en een soort touwharnas dat we later op de gletsjer zullen nodig hebben.
Eerst stappen we over een rotsachtige ondergrond, maar zo goed als overal bedekt met sneeuw. Er is zelfs een tijdelijk brugje aangelegd om droog over een rivier te kunnen stappen.
We vervangen onze gewone spikes door veel langere. Die zijn veel meer geschikt om op het ijs te lopen.
Soms giert de wind ons om de oren, voorzien van de nodige hoeveelheid stofsneeuw, maar we kunnen nooit zeggen dat het echt koud is. Daar zal de alomtegenwoordige zon wel voor iets tussen zitten.
Net vóór we bij de ijsgrotten komen, moeten we gebruik maken van ons touwharnas. Hier gaat het ijs immers nogal steil naar beneden en het risico bestaat dat we, zelfs met onze lange spikes, zouden kunnen uitglijden. We haken ons dus vast aan verankerde touwen en gaan zo verder tot bij het begin van de ijsgrotten.
Na zowat anderhalf uur op de gletsjer zijn we eindelijk waar op de plaats waar het allemaal om draait, de bijzonder mooie ijsgrotten.
Aangezien alle andere tours naar hier reeds om 9 uur vertrekken en wij pas om 12 uur, betekent dit dat al de anderen net de grotten verlaten als we er aankomen. Wat een luxe, wij vier (en de twee gidsen) helemaal alleen hier in deze natuurpracht.
In de eerste grot eten we ook onze lunch en die smaakt in dergelijke omgeving bijzonder lekker. Het valt ook op dat het binnenin de grotten helemaal niet zo koud is.
De gidsen geven ons meer dan voldoende tijd voor foto's.
Na een tijdje gaan we naar de volgende, veel langere grot.
Onderweg ontmoeten we 3 fotografen/videomannen die een documentaire aan het maken zijn voor Netflix, Our Planet. Wat een fantastische plek om de tentjes op te slaan en te overnachten.
Leuke plek om de drone klaar te maken...
Ingang tot de tweede ijsgrot.
De ingang is behoorlijk donker, maar al snel worden we opnieuw omgeven door prachtig blauwe kleuren.
 |
| Samen met Tomas en de uitstekende gidsen Siggi en Sandra |
Ook in deze grot krijgen we van de gidsen zoveel tijd als we willen voor foto's en ze vragen ons enkel als het geen probleem is om in het donker op de gletsjer te stappen tijdens de terugweg.
En we nemen dan ook meer dan voldoende tijd om deze prachtige kleuren vast te leggen.
Nog even een praatje met de mensen van Netflix en dan starten we de terugweg.
Veiligheid voor alles en ook op de terugweg maken we gebruik van het harnas om ons vast te maken aan de touwen die in de gletsjer bevestigd zijn.
Dat is een van de redenen om altijd met een gids op het ijs te gaan. Men weet immers nooit wat er onder de sneeuw schuilt...
Doordat het steeds donkerder wordt zorgen onze helmlampjes voor bijna apocalyptische beelden.
Het is al na 19u30 als we, na een onvergetelijke dag, terug in Hali Hotel aankomen en daar zit mijn liefste nog altijd te wachten...
En dan moeten we nog meer dan 100km rijden naar ons overnachtingshotel. En dat gebeurt, zoals de meeste van onze dagen hier in IJsland in soms hevige sneeuwbuien.
Het weer: zonovergoten dag, temperatuur rond het vriespunt.
Aantal gereden km: 180
Overnachting in Fosshotel Nupar
Geen opmerkingen:
Een reactie posten